Sąd Okręgowy w Gdańsku Sędzia del. do SO Michał Jank wyrokiem z dnia 23.03.2020 r. ( sygn. akt: I C 462/18 ) zasądził o pozwanego Santander Bank Polska S.A. na rzecz Kredytobiorcy kwotę 38.017,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 16 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 26.328,62 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 16 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.957 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sąd Okręgowy uznał umowę kredytową indeksowaną do waluty CHF z 2007 roku ( dawny Kredyt Bank S.A. ) za nieważną w całości.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego jednoznacznie wskazuje, że mechanizm ustalania kursów waluty, który pozostawia bankowi swobodę, jest w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta, a klauzula, która nie zawiera jednoznacznej treści , a przez to pozwala na pełną swobodę decyzyjną banku jest klauzulą niedozwoloną w rozumieniu art. 385 1 1 § 1 KC.
Nie było żadnych podstaw do zastąpienia nieuczciwych warunków umownych jakimkolwiek przepisem czy też ogólną regułą prawa cywilnego.
Powód w niniejszej sprawie wyraził zgodę na ustalenie nieważności tej umowy, co w świetle orzecznictwa TSUE ( wyrok TSUE z 3 października 2019 r. w sprawie Dziubak C – 260/18 ) oznacza, że Sąd jest uprawniony do stwierdzenia nieważności umowy ( o ile zachodzą takie przesłanki ) nawet jeżeli stwierdzenie nieważności przyniosłoby kredytobiorcom szkodliwe konsekwencje.
Eliminacja klauzul abuzywnych nie może prowadzić do zmiany prawnego charakteru stosunku obligacyjnego, z tych względów należałoby uznać, że po wyeliminowaniu mechanizmu indeksacji ukształtowanie umowy kredytu byłoby sprzeczne z właściwością stosunku prawnego – art. 58 KC z zw. z art. 353 1 KC .
